سى و یک سال الان از بیست و نه بهمن سال 56 که این اتفاق در تبریز افتاد، میگذرد. سى و یک سال زمان زیادى است. خیلى از این جمع حاضر آن دوره را یا در دنیا نبودند - جوانها - یا اگر بودند، کودک بودند و درک نکردند. درس چیست؟ هر حادثهاى که از یک نیت درست، از یک فکر درست سرچشمه میگیرد - حوادث بزرگ با خود درسهائى دارد - درسى دارد؛ آن درسها را بایستى آموخت. درس حادثهى بیست و نه بهمن، تأثیر هوشیارى، بیدارى، بهوش بودن، یک؛ و جرئت اقدام، دو - ملاحظه نکردن از سختىها و خطرها - و امید به آینده، سه؛ این سه تا خصوصیت است. اولاً درک کند. خیلىها اهمیت موقعیت را نفهمیدند. مردم تبریز موقعیت و حساسیت را درک کردند و اقدام کردند. خودِ این هوشمندى و درک موقعیت و حساسیت، یک امر مهمى است. بعدِ اینکه موقعیت حساس فهمیده شد، همت و جرئت براى اقدام وجود داشته باشد. این هم نکتهى دوم. و بعد هم این اقدام را از روى امید، با اتکاء به خدا، با توکل به خدا، با حسن ظن به خدا، انجام بدهند. بخشى از درسهاى بیست و نه بهمن اینهاست.
بیانات در دیدار با جمعى از مردم آذربایجان شرقی 87/11/28
